چراغی که در باد است
مرا به سوی تو آورد.
همراه پروانه های شب پر،
از میان شاخه های پاییز
چراغ را می بینم
و سایه ای از تو
بر دیوار ایوان
شب است و
من از بیابان های تاریک می آیم
و تو در ایوان روشن،
با چراغی از قدیم
به شب نگاه می کنی
باد آمده از من می گذرد
پیش می آید تا تو
یک لحظه بعد
و فقط یک لحظه بعد
چراغ نیست و
تو نیستی و سایه نیست،
تاریکی.
و من تنها با خاطره ای از چراغ و ایوان
و صدای دلنگرانیِ تو
پیش می آیم.[1]
[1] . قطعه ای است از مجموعه ی "زیر چتر" سروده ی هیوا مسیح، با صدای شاعر بزرک احمدرضا . هیوا مسیح با انتشار کتاب "من از دنیای کودکی می ترسم" شیوه ی ادبی جدیدی را که آمیزه ای از شع و نثر ادبی است، مورد توجه اهل ادب و هنر قرار گرفت.
درباره این سایت